نویسنده: آساره آسا d8a7db8c-d982d988d985-d8a8d987-d8add8ac-d8b1d981d8aad987دریافت چیزی، مثل امیدی محو یا بیمی مبهم، نوشتن این خطوط را اجباری می‌کند؛ چیزی که آنقدر مصرانه به دور ذهنت می‌پیچید که به ناگزیر قلم برداری و بنویسی که هر چه سخت و استوار است باید دود شود و به هوا برود... حتی اگر آن اندیشۀ صلب‌شدۀ ارجمندترین و قابل‌احترام‌ترین رفقا... به خواندن ادامه دهید →